در این مقاله می‌خواهیم داستان واقعی عروسک آنابل را در قالب یک سری سوال بررسی و آن را با فیلم‌های سینمای ساخته‌شده مقایسه کنیم. با گیکیطور همراه شوید.
آیا داستان آنابل به دنیای کانجورینگ مربوط است؟
فیلم «آنابل» (Annabelle) که سال ۲۰۱۴ میلادی منتشر شد، پیش‌درآمدی بر سری فیلم‌های کانجورینگ محسوب می‌شود؛ البته به‌جز چند دقیقه اولش، دیگر هیچوقت هیچ‌کدام از شخصیت‌های فیلم کانجورینگ را نمی‌بینیم. در عوض، روی عقبه داستان عروسکی تمرکز می‌کند که زوج محقق در زمینه مسائل فراطبیعی، «اد وارن» و «لورن وارن» (با بازیگری «پاتریک ویلسون» و «ورا فارمیگا») از آن در فیلم کانجورینگ نگهداری می‌کنند. داستان فیلم، این موضوع را روایت می‌کند که چطور یک شیطان به یک عروسک ورود کرد. همین‌طور نشان می‌دهد که چطور نام یک دختر مرده یعنی «آنابل» برای این عروسک انتخاب شد. البته جزئیات بیشتر در این مورد، در قسمت دوم این فیلم یعنی «آنابل: خلقت» (Annabelle: Creation) نشان داده شد. در تصویر زیر می‌توانید «لورن وارن» را در کنار عروسک واقعی ببینید.
سمت راست: لورن چند سال بعد در کنار عروسک واقعی که در موزه اسرارآمیز وارن‌ها نگهداری می‌شود.
آیا عروسک واقعی آنابل هم، یک عروسک سرامیکی است؟
خیر، عروسک واقعی همان‌طور که در تصویر بالا هم نشان داده شده است، برخلاف عروسک سرامیکی و ترسناکی که در فیلم‌های سینمایی وجود دارد، یک عروسک پارچه‌ای با ظاهری کاملا نرمال است.
آیا در واقعیت، عروسک آنابل توسط مردی به همسر باردارش هدیه داده شده بود؟
خیر. در اولین فیلم، «جان فرم» (با بازی اریک لادین) این عروسک را به همسر باردارش، «میا» (با بازی آنابل والیس) هدیه می‌دهد. ولی روایت داستان واقعی این عروسک نشان می‌دهد که جان و میا، شخصیت‌هایی ساختگی هستند. عروسک واقعی به‌عنوان کادوی تولد، توسط مادری به دختر ۲۸ ساله‌اش «دونا» که دانشجوی پرستاری بود، هدیه شده بود. مادر دونا، این عروسک نخی و پارچه‌ای را در سال ۱۹۷۰ میلادی خریده بود. با توجه به ظاهر عروسک واقعی، به نظر هم نمی‌آید که به‌عنوان یک عروسک دست‌دوم خریداری شده باشد؛ به‌خصوص اینکه این شکل از عروسک‌ها با چنین لباس‌هایی، قبل از دهه ۷۰ میلادی اصلا وجود نداشته‌اند. بیشتر داستان قسمت اول فیلم آنابل هم به دوره‌ای می‌پردازد که این عروسک هنوز توسط مادر دونا خریداری نشده بود و داستانی خیالی و ساختگی را روایت می‌کند که چگونه شیطان وارد این عروسک شده است. ابتدای فیلم، دونا، هم‌اتاقی او، «انجی»، و نامزد انجی، «لو»، نشان داده می‌شوند که با دو محقق دیوشناسی یعنی همان اد و لورن درباره تجربه‌شان با عروسک صحبت می‌کنند.
آیا صاحبان پیشین عروسک واقعا توسط فرقه‌ای از شیطان‌پرستان موردحمله قرار گرفتند؟
خیر. همان‌طور که داستان واقعی آنابل را دنبال می‌کردیم، متوجه شدیم که صاحبان قبلی عروسک یعنی همان دو دانشجوی پرستاری (دونا و انجی) هیچوقت توسط فرقه‌های شیطان‌پرستان موردحمله قرار نگرفتند و هیچوقت شیطانی را وارد عروسک نکردند. این بخش از فیلم که در سال ۱۹۶۹ اتفاق می‌افتد، کاملا دروغ است؛ چرا که در آن سال، هنوز حتی عروسکی که قرار بود به دونا هدیه داده شود، خریداری نشده بود. این بخش فقط برای این ساخته شده که یک توضیح ساختگی در مورد چگونگی شیطانی شدن عروسک داده شود. در واقعیت، روحی متعلق به دختربچه‌ای به نام آنابل درون عروسک وجود دارد؛ یعنی کم‌وبیش چیزی که در قسمت دوم این فیلم با نام «آنابل: خلقت» نشان داده می‌شود.
آیا صاحبان عروسک تلاش کردند که آن را دور بیندازند، ولی موفق نشدند؟
خیر. در فیلم اول آنابل، «جان فورم» (با بازی اریک لادین) پیش از اینکه از خانه خارج شوند، این عروسک را در سطل زباله قرار می‌دهد، ولی همسرش مدتی بعد و هنگام باز کردن جعبه‌های اثاثیه، آن را در یکی از جعبه‌ها پیدا می‌کند. در داستان واقعی آنابل، صاحبان عروسک هیچوقت سعی نکردند که آن را دور بیندازند، خانه‌شان هیچوقت توسط افراد شیطان‌پرست مورد حمله قرار نگرفت و پیش از اینکه عروسک را به اد و لورن بدهند، هیچوقت اتفاق‌های ماورالطبیعه مربوط به عروسک آن‌قدر شدید نشد که بخواهند آن را دور بیندازند.
آیا در واقعیت هم، صاحبان عروسک، آن را در اتاق‌های مختلفی از خانه پیدا می‌کردند؟
طبق داستان واقعی، دونا، دانشجوی پرستاری در که خانه کوچکی با هم خانگی پرستارش، انجی، زندگی میکرد، ادعا کرده است که برخی اوقات که از دانشگاه به خانه می‌آمدند، مکان عروسک عوض شده بود. اوایل، این تغییرات فقط در حد چند سانتی‌متر روی تختی که عروسک روی آن قرار داشت اتفاق می‌افتاد، اما به‌مرور زمان، این جابجایی‌ها بیشتر شد. دونا و انجی عروسک را در اتاق‌های مختلفی پیدا می‌کردند. برخی اوقات آن‌ها عروسک را حتی در اتاقی که درش قفل بود پیدا می‌کردند و گاهی اوقات هم آن را در حالی پیدا می‌کردند که پاهایش را روی هم انداخته و دست‌به‌سینه نشسته بود. حتی آن را گاهی درحالی‌که ایستاده بود و به صندلی میز ناهارخوری تکیه کرده بود، پیدا می‌کردند. یک‌بار هم آن را درحالی‌که روی صندلی با زانوهای خم‌شده نشسته بود پیدا کردند و این در حالی است که عروسک طوری طراحی شده که اگر می‌خواستند زانوهای عروسک را خم کنند، به زمین می‌افتاد.
اتفاق‌های ماورالطبیعه اطراف عروسک، چه مدت طول کشید؟
همان‌طور که در کتاب The Demonologist نوشته شده است، اتفاق‌های ماورالطبیعه که به عروسک واقعی آنابل مربوط می‌شود، از یک سال پیش از اینکه محققان دیوشناسی، اد و لورن وارن، درگیر این موضوع شوند، در جریان بوده است. دیدار این دو با صاحب عروسک، هم‌اتاقی و نامزد هم‌اتاقی‌اش در ابتدای فیلم‌های کانجورینگ و آنابل دیده می‌شود.
آیا عروسک آنابل، پیغامی هم از خود به جای گذاشته بود؟
بله، طبق روایت تعریف شده توسط اد و لورن وارن، صاحب قبلی این عروسک ادعا کرده که برخی اوقات، وقتی به خانه می‌آمده است، پیغام‌هایی را که با مداد روی کاغذ پوست نوشته شده بود پیدا میکرد. این پیغام‌ها که با خط بچه‌گانه نوشته شده بود، حاوی پیغام‌هایی مثل «به ما کمک کن» یا «به لو کمک کن» (لو نامزد هم‌اتاقی دونا بود که با آن‌ها زندگی میکرد) بود. نکته جالب در مورد این پیغام‌ها این است که دونا اصلا کاغذ پوست در خانه نداشت و نمی‌دانست که این کاغذها چگونه وارد خانه او شده بودند.
آیا روی عروسک آنابل، خون دیده می‌شد؟
بله؛ حداقل طبق گفته وران‌ها دیده می‌شد. اد و لورن وارن که دو دیوشناس بودند، ادعا کرده‌اند که صاحب اصلی عروسک آنابل یعنی دونا که یک دانشجوی پرستاری بود، یک بار هنگامی که به خانه آمده بود، مقداری خون روی پشت دست‌های عروسک و چند قطره هم روی سینه آن پیدا کرده بود. هیچ توضیحی هم برای اینکه چرا خون روی عروسک بود، وجود نداشت. بعد از این موضوع، دونا با یک شخص مدیوم (شخصی که می‌تواند با ارواح و جهان فراطبیعی ارتباط برقرار کند) برای کمک تماس گرفت. در اتفاقی کاملا ساختگی و غیرمرتبط، در قسمت اول فیلم آنابل می‌بینیم که خون یکی از اعضای فرقه شیطان‌پرستان روی چشمان عروسک می‌چکد.
آیا صاحب عروسک با یک شخص مدیوم برای اجرای مراسم احضار ارواح تماس گرفت؟
بله. با اینکه هیچ حرفی از یک مدیوم یا جلسه احضار ارواح در فیلم‌های آنابل گفته نمی‌شود، ولی طبق داستان واقعی این عروسک که توسط اد وارن و لورن وارن گفته شده، دونا، صاحب اصلی عروسک، بعد از دیدن قطرات خون روی عروسک با یک شخص مدیوم تماس می‌گیرد. این شخص چیزی بین چهار تا ۶ هفته پس از اولین علائم ماورالطبیعه، درگیر این موضوع می‌شود.
این مدیوم یک جلسه احضار ارواح با دونا و هم‌اتاقی‌اش انجی برگزار کرد و آن‌ها را با روح آنابل آشنا کرد؛ دختری ۷ ساله که پیش‌تر در زمینی که حالا ساختمان آپارتمان محل سکونت دونا و انجی قرار دارد، بازی می‌کرده است. ظاهرا جسد این دختر در همین زمین پیدا شده است. دونا و انجی از روی دلسوزی به این روح که فکر می‌کردند به دختربچه‌ای تعلق دارد، اجازه دادند که عروسک را تسخیر کند و با آن‌ها زندگی کند.
در اینجا باید بگوییم که این بخش از داستان که در کتاب The Demonologist وجود دارد و روی وب‌سایت مربوط به اد وارن و لورن وارن هم پیدا می‌شود، با داستانی که اد وارن در دهه ۱۹۸۰ در ویدیوی معرفی «موزه اسرارآمیز وارن‌ها» (Warrens’ Occult Museum) وجود دارد، فرق می‌کند. در آن ویدیو، اد می‌گوید که شخص مدیوم به دونا و انجی می‌گوید که آنابل در یک سانحه رانندگی در خارج از آپارتمان دونا و انجی کشته شده است. در ضمن، او می‌گوید که آنابل ۶ سال دارد، نه ۷ سال. در طول ویدیو، اد می‌گوید که این عروسک پارچه‌ای توسط مادر دونا به‌عنوان هدیه سال نوی میلادی به او داده شده بود؛ این در حالی است که در کتاب The Demonologist گفته شده که این عروسک یک کادوی تولد بوده است. باوجود این موارد، اعتماد کردن به داستان وارن‌ها کمی دشوار می‌شود.
آیا واقعا اهریمنی که عروسک را تسخیر کرده بود، آشپزخانه را آتش زد؟
خیر. داستان واقعی آنابل مشخص می‌کند که هیچ مدرکی برای اینکه عروسک تسخیرشده، آشپزخانه را آتش بزند، وجود ندارد. در حقیقت، کل صحنه آتش زدن آشپزخانه که در قسمت اول فیلم آنابل نشان داده می‌شود، ساختگی است. شیطان درون عروسک، هیچوقت اجاق‌گاز را روشن نکرد که منجر به آتش‌سوزی آشپزخانه شود. در همان زمان، صاحب عروسک هم انگشتش را توسط چرخ‌خیاطی زخمی نکرد. در ضمن، شیطان درون عروسک هیچوقت صاحبت عروسک را روی زمین و به سمت آتش نکشید.
آیا عروسک واقعی آنابل هیچوقت به کسی آسیب فیزیکی وارد کرد؟
بله، ولی نه به آن شدتی که در فیلم نشان داده می‌شود. شخصی به نام «لو» که نامزد انجی، هم‌اتاقی دونا، بود و از زمان ورود عروسک با آن‌ها زندگی میکرد، به دونا در مورد شیطانی بودن این عروسک اخطار داده بود. یک‌شب، لو ناگهان از یک خواب عمیق بیدار می‌شود و متوجه می‌شود که نمی‌تواند حرکت کند. او در عروسک را می‌بیند که کم‌کم از پاهای او به سمت سینه‌اش می‌خزد و سپس آن‌قدر گلوی او را می‌فشارد تا از حال برود. او صبح روز بعد بیدار می‌شود و ادعا می‌کند که این داستان حقیقت دارد و خواب نبوده است.
مدتی بعد، زمانی که لو و انجی در حال بررسی نقشه برای سفر بودند، متوجه شدند که صداهای عجیبی از اتاق دونا به گوش می‌رسد. لو نزدیک اتاق دونا شد و منتظر ماند تا پیش از وارد شدنش به اتاق، این سروصداها قطع شود. او چراغ اتاق را روشن کرد و عروسک آنابل را در گوشه اتاق دید. او به سمت عروسک رفت، ولی همان‌طور که به آن نزدیک می‌شد، احساس کرد که موجودی پشت او ایستاده است. وقتی لو برگشت، کسی را پشت سرش ندید. ولی ناگهان چیزی لو را به سمت جلو خم کرد و از قسمت سینه، او را بلند کرد. بعدا لو تعدادی زخم شبیه به‌جای پنجه روی بدنش پیدا کرد (چهار زخم افقی و سه زخم عمودی) که اثرات سوختگی هم اطراف این زخم‌ها دیده می‌شد. موضوع جالب این است که این زخم‌ها به‌سرعت و در مدت دو روز، به‌طور کامل خوب شدند.
آیا شخصیت «اولین» (با بازی الفری وودارد)، برمبنای یک شخصیت واقعی است؟
خیر. در فیلم، همسایه جان و میا، «اولین» (با بازی الفری وودارد)، یک کتاب‌فروشی دارد که میا برای پیدا کردن کتابی در رابطه با ارواح به آنجا می‌رود. اولین یک شخصیت کاملا خیالی است. به‌علاوه هیچ‌کس روحش را برای شیطانی که عروسک را کنترل میکرد، قربانی نکرد.
آیا هیچ مرگی که مرتبط با عروسک واقعی آنابل باشد، گزارش شده است؟
اد وارن که یک محقق وقایع ماورالطبیعه و دیوشناسی است، اعتقاد دارد که عروسک واقعی آنابل دست‌کم باعث کشته شدن یک نفر شده است. در طول ویدیوی معرفی موزه اسرارآمیز وارن‌ها که به اد و لورن وارن تعلق و در ایالت کنتیکت قرار دارد، اد می‌گوید:
خیلی از اشیاعی که در این مکان میبینید، تاثیر مرگ‌باری رو مردم دارند. مردم توسط آن‌ها آسیب دیده و حتی کشته شده‌اند. خیلی مردم به خاطر این اشیاء در بیمارستان‌های روانی بستری هستند. اینجا عروسک‌های وودو و عروسک نخی آنابل وجود دارند که دومی باعث مرگ مرد جوانی شد که یک‌بار به این موزه سر زده بود. او از عروسک درخواست کرده بود که بدترین کاری را که می‌تواند انجام دهد و عروسک هم او را به قتل رساند.
مرد جوان ظاهرا به همراه دوستش با موتورسیکلت به موزه اسرارآمیز وارن‌ها آمده بودند. وقتی اد وارن در حال معرفی اشیاء مختلف بود، او شروع به مسخره کردن عروسک آنابل کرد و به محفظه شیشه‌ای که عروسک در آن نگهداری می‌شود ضربه زد. او از عروسک خواست که مثل کاری که با «لو» (دوست صاحب اصلی عروسک) کرد، چند خراش روی بدنش ایجاد کند. پس‌ازاین موضوع، اد وارن، مرد جوان را از موزه خارج کرد و ظاهر سه ساعت بعد، مرد جوان کنترل موتورسیکلتش را از دست می‌دهد و با یک درخت تصادف کرد. در این سانحه، مرد جوان کشته و دوست او که زنده مانده بود، یک سال در بیمارستان بستری شد.
آیا می‌توانیم عروسک واقعی آنابل را از نزدیک ببینیم؟
بله. همان‌طور که در پایان فیلم آنابل هم گفته می‌شود، عروسک واقعی آنابل در موزه اسرارآمیز وارن‌ها در ایالت کنتیکت (شمال شرق آمریکا) قرار دارد. در حال حاضر، تورهای مربوط به این موزه بسیار محدود است و فقط در جریان مراسمی به نام Warrenology فروخته می‌شود. برای جزئیات بیشتر در این مورد باید به وب‌سایت Warrens.net مراجعه کنید.
آیا روح دختربچه‌ای ۷ ساله به اسم آنابل واقعا با عروسک ارتباط برقرار میکرد؟
طبق گفته وارن‌ها، دونا (صاحب اصلی عروسک) در کنار هم‌اتاقی‌اش انجی، با یک شخص مدیوم تماس گرفتند که او یک مراسم احضار ارواح با حضور عروسک برگزار کرد. اد وارن در این مورد می‌گوید:
آن زن (مدیوم) به آن‌ها گفت که روح دختربچه ۷ ساله‌ای به نام آنابل در عروسک وجود دارد. ظاهرا آنابل در خارج از آپارتمان آن‌ها و در جریان یک سانحه رانندگی کشته شده است. خوب، این عروسک وجود دارد، ولی هیچوقت خداوند به روح یک بچه اجاره نمی‌دهد که وارد یک عروسک شود. این یک شیطان بود، یک دیو، که خود را به شکل روح یک کودک ۷ ساله درآورده بود.
برخلاف چیزی که در فیلم نشان داده می‌شود، صاحب عروسک هیچوقت آن چیزی را که خودش را شبیه به روح یک دختر ۷ ساله به نام «آنابل هیگینز» کرده بود ندیده است؛ کسی که در فیلم در دوران جوانی یک فرقه از شیطان‌پرستان را تشکیل می‌دهد. در قسمت دوم آنابل که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد و به گذشته این عروسک اشاره دارد، متوجه می‌شویم که آنابل هیگینز در حقیقت یک دختر یتیم ساختگی به اسم «جینس» است که شیطان داخل عروسک در بدن او قرار می‌گیرد. جینس فرار می‌کند و توسط خانواده هیگینز به دخترخواندگی پذیرفته می‌شود و نامش را به نام عروسک یعنی آنابل تغییر می‌دهد. خود عروسک هم برای زنده نگه‌داشتن نام دختر سازنده آن که در ۷ سالگی در یک سانحه رانندگی کشته شده بود، آنابل نامیده می‌شد.
چطور عروسک آنابل در نهایت به دست این دو محقق ماورالطبیعه یعنی اد و لورین وارن رسید؟
بر اساس داستان واقعی آنابل، بعدازاینکه شیطان درون عروسک، به «لو» (نامزد هم‌اتاقی صاحب عروسک) آسیب فیزیکی رساند، دونا (صاحب عروسک) متوجه شد که روح چسبیده به این عروسک، آن‌قدرها هم بی‌خطر نیست. او با «پدر هیگان» در کلیسا تماس گرفت و او هم با کشیش رده‌بالاتری به نام «پدر کوک» تماس گرفت. او فورا با دو محقق ماورالطبیعه یعنی اد وارن و لورن وارن تماس گرفت. وارن‌ها توانستند پدر کوک را متقاعد کنند که برای پاک‌سازی آپارتمان، یک عمل جن‌گیری آنجا انجام دهد. او علاوه بر این کار، افراد داخل آپارتمان را هم از آثار شیطانی مرتبط با عروسک پاک کرد. طبق درخواست دونا، وارن‌ها هنگام خروج از آپارتمان، عروسک آنابل را هم با خودشان بردند. از آن زمان تاکنون، این عروسک در اختیار آن‌ها قرار دارد.
آیا پرونده‌های دیگری هم از عروسک‌های شیطانی وجود دارد؟
بله. اگر سری به جزیره «کی وست» در ایالت فلوریدا بزنید، با یکی دیگر از پرونده‌های معروف عروسک‌های شیطانی یعنی «رابرت عروسک» (Robert the Doll) آشنا خواهید شد. این عروسک همانی است که بعدا به ایده عروسک «چاکی» (Chucky) برای مجموعه فیلم‌های «بازی بچه‌گانه» (Child’s Play) تبدیل شد. داستان آن به این شکل است که عروسک به نقاش و نویسنده معروف جزیره «کی وست» یعنی «رابرت یوجین اتو»، توسط خدمتکار باهامایی خانوادگی او در سال ۱۹۰۶ هدیه داده شد. این خدمتکار بعدا توسط جادوی سیاه کشته شد.
یوجین جوان از این عروسک جدانشدنی بود؛ به همین دلیل، نام خود را یعنی «رابرت» روی عروسک گذاشت. پدر و مادر رابرت گاهی اوقات او را در حال حرف زدن با عروسک پیدا می‌کردند؛ ولی کم‌کم به این نتیجه رسیدند که عروسک هم با او حرف می‌زند. پس از سال‌ها، گزارش‌هایی از راه رفتن عروسک پخش شد و اعضای خانواده هم، صحنه‌هایی مثل دویدن عروسک را مشاهده می‌کردند و حتی ادعا می‌کردند که عروسک به آن‌ها می‌خندد. هنگامی که والدین یوجین صداهای بلندی را از اتاق او در شب می‌شنیدند و سراسیمه وارد اتاقش شدند، با جمله «رابرت این کار را کرد!» مواجه می‌شدند.
عروسک رابرت در موزه Fort East Martello در یک محفظه شیشه‌ای نگهداری می‌شود. صدها نامه از طرف افراد مختلف که اکثرشان هم جزو طرفداران رابرت هستند، روی دیوار کنار آن چسبانده شده است. جالب است بدانید که اگر بخواهید از رابرت عکس بگیرید، باید از او کسب اجازه کنید.
در ادامه می‌توانید تریلر جدیدترین قسمت از سری فیلم‌های آنابل را با نام «آنابل به خانه می‌آید» (Annabelle Comes Home) ببینید:
متن بسیار بسیار عالی بود
بابا تو دیوانه ای اونجا نوشته بود یک بار یه نفرو کشت داخل موزه
خیلی جالب بود ارزو دارم ی بار عروسک انابل را از نزدیک ببینم
من اگه برم به موزه اصا بهش نگا نمیکنم عروسک خوبیه ولی… چی بگم هم ازش خوشم میاد هم ازش بدم میاد
وقتی تو دیدم که نوشتید ی نفرو که رفته بود موزه کشته دیگه اصا میشه رف پیشش/:
-من رفتم ودیدم سعی کنید نرید
چرا؟؟؟من ک خیلی دوس دارم از نزدیک ببینمش
به نظر من خیلی عروسک انابل ترسناک هستش ایا شما دوست دارین این عروسک رو داشته باشیم من که اصلا
آقا میگن آنابل رو چند سال دیگه میفروشن اگه واقعی باشه اولین نفری که پیشنهاد میده منم
منکه پشمام فر خورد😊
همش دروغه می خوان جو بدن بگن واقعیه که مخاطبای فیلمشون زیاد شه
انابل واقعیه و تو موزس ایناییم که میگن نیست دروغ میگن این فیلم بر اساس واقعیت ساخته شده اگه فیلمو کامل ببینید اخرش میگه که انابل کجاست و تو چا موزه ای نگه داری میشه…تازه دونفر ازش مراقبت میکنن یه چیزیم بود که نگفتن تو اینجا …اینه که انابل هر ماه از ویترینش درش میهرن و موهاشو میزنن….
من نرفتم و دوست ندارم هم برم عروسک انابل واقعیت داره ولی من نمیدونم ایا داخل اون عروسک جن رفته یا چی کاشکی کمی بیشتر درباره این موضوع مینوشتین
فیلمشو دیدم هیچ حس ترسی نداشتم،و عکسشو دیدم کلی خندم گرفت و ب این فکرکردم چقدر کارتونی و ساختگیه همه چیز، اما شب دوسه مدل خواب ازین عروسک واقعی دیدم، هنوزم برام گیج و مبهمه
من یه چیزیو نفهمیدم تو سال ۱۹۷۰ این عروسک به دونا داده میشه و بعد از اتفاقات ترسناک اون رو میدن به وارن ها خب تا الان که حدودا ۵۰ سال گذشته کی از اون مراقبت میکنه؟ منظورم اینه که کی تو موزه مواظبشه؟
حضرت سلیمان کوزه ای از جنس فلز نقره داشت که شیاطین و سپاهیانشان را همه را با هم داخل آن میفرستاد و بعد با فلز قلع در آن را مهر و موم میکرد . شیاطین واقعی هستند . نکته جالب اینه که اگر بخان کسی را تسخیر کنن قبلش اون شخص متوجه میشه ولی به قدری خودشونو مهربون و زیبا جلوه میدن که دلت نمیاد بگی بسم الله الرحمن الرحیم که برن . بعد که حسابی به شخص نزدیک شدن ناگهان اون شخص را تسخیر میکنن و دیگه هزار بار هم بگی بسم الله الرحمن الرحیم فایده نداره . مثلا شاید اولش یه صدای آواز با صدای زنانه بشنوی که بسیار لطیف و زیبا است ولی متوجه میشی که این یک جن است . اونجا باید اسم خدا رو بیاری که بره . اگه نگی و تسخیرت کنه اون صدای لطیف تبدیل به صدایی وحشتناک میشه . اولش با کلک میان جلو . اونا لازم دارن که تا یه فاصله ای نزدیک بشن که بتونن تسخیر کنن . و هیچ کس به جز خوده ما نمیتونه به اونا اجازه رو بده . تو چین یه دریاچه هست که میگن ماهیگیرهای زیادی تا به حال از ساحل حسابی دور شدن و هیچوقت بر نگشتن . میگن قبلش اون ماهیگیرها یه صدای آواز زیبا میشنیدن و میرفتن که به منبع صدا برسن ولی دیگه بر نمیگشتن . به شما قول میدم اونا میفهمیدن این ها همان اجنه هستند ولی باورشون نشده که این همه پیغمبر وقتی میگن شیاطین دشمن انسان هستند بابا راست گفتن . برای مصلحت خودمون گفتن . شیاطین قدرتی در برابر ما ندارن . مگر اینکه ما خودمون ضعف نشون بدیم . مثل یه دزد میمونن که تا دره خونه رو براشون باز نکنی نمیتونن داخل شن . ولی اگر در را براشون باز کنی و بیان تو به این راحتی بیرون نمیرن و باید پلیس ها بیان بندازنشون بیرون . یعنی فرشته ها . ولی از اونجا که خدا خیلی مهربونه یه اسم را برای بیرون راندن آن ها قرار داده .ذکر یا عیسی مسیح . چون معجزه ی مسیح بیرون کشیدن ارواح شریر از بدن دیوانگان بوده و هنوز هم اسم مسیح اونا رو فراری میده . در ضمن هر کسی فرشته ی محافظ داره و در مواقعی که ما این فرشته ها رو از خود دور کنیم این شیاطین جرات میکنن نزدیکمون بیان . مثلا کسی که باید غسل جنابت کنه ولی غسل نمیکنه فرشته ها را از خودش دور میکنه . اصلا جنب تو عربی یعنی کنار . مثلا جنب بانک یعنی کنار بانک . شخص جنب یعنی شخصی که کنار گذاشته شده . فرشته ها نزدیکش نمیشن . کارهایی مثل مشروب خوردن و مواد کشیدن هم شیاطین را به ما نزدیک میکنن . وگرنه اگر آدم رعایت کنه اینا نمیتونن غلطی کنن . از ماهی قرمز کوچولو ها هم خیلی میترسن . به همون دلیلی که ما از سوسک میترسیم و فیل از موش میترسه . خدا را بر هر چیزی ترجیح بدید حتی به چیزایی که خیلی خیلی جذاب و زیبا هستند . هیچ چیز جز خدا زیبا نیست . همه چیز فانی است .
سلطان فکر کنم شما خیلی فیلم و داستان میبینید.مشتی این حرفا چیه مشروب اجنه داره.پس اگه اینجوریه مردم اروپا و خیلیای دیگه که تو کشورشون مشروب ازاده همشون تسخیر شده هستن؟چرا با این خرافات زندگی مردمو خراب میکنید چرا دیده مردمو نسبت به همه چی عوض میکنید.قدیم که تو ایران مشروب ازاد بود همه شیاطین بودن.بس کنید تروخدا.همین جوریش تو این مملکت که اقا زاده ها مثله اجنه چمبره زدن بالا سرمون،دیگه شما اتیش بیار معرکه نشید خواهشن.ولی من الان خودم کالیفرنیا هستم و به شخصه دنبال این داستانا بودم همش واقعیته.فقط ذهن ادمو زیادی درگیر میکنن.زیاد پیگیر نباش خدا بزرگه
چرا؟؟؟من ک خیلی دوس دارم از نزدیک ببینمش